Na początku naszego artykułu musimy przede wszystkim wyjaśnić co to jest linia zabudowy i gdzie jest stosowana.Każdy projekt urbanistyczny posiada linię zabudowy, która określa położenie budynków. Linia zabudowy określana jest również w decyzji o warunkach zabudowy, ale tylko w przypadku braku miejscowego planu zabudowy. Rozporządzenie określa ją jako obowiązująca linia zabudowy.Linia ta jest zatem kontynuacją sąsiednich linii, które określają odległość od pasa drogowego.

Linia zabudowy od drogi gminnej

Określenie odpowiedniej linii zabudowy wiąże się z kwestią czy w danym miejscu ustanowiony jest miejscowy plan zagospodarowania czy linię określają przepisy ustawy o drogach publicznych. Jeśli zatem jest określony miejscowy plan zagospodarowania terenu określa on również linię zabudowy, czyli odległość nowo powstającego budynku od ulicy.

Gdy dla danego obszaru nie ma wyznaczonego miejscowego planu zabudowy linia zabudowy określana jest przez warunki zabudowy. Co do zasady, przepisy określają, że budynek nie może być położony w odległości od drogi gminnej mniejszej niż 6 metrów w terenie zabudowanym i 15 metrów poza terenem zabudowy. Jeśli plan zabudowy będzie przewidywać poszerzenie drogi, ogrodzenie trzeba postawić w miejscu, gdzie będą linie rozgraniczające drogi.

Odległość budynku od linii energetycznej

Odległość budynku od linii energetycznej uzależniona jest przede wszystkim od napięcia przewodów. Zgodnie z normami PN-75-E-05100-1: 1998, PN-EN-50341-1 oraz PN-EN-50423-1 uważa się, że od linii o napięciu od 1 do 45 kV musi zostać zachowana odległość 3m, natomiast przy napięciu 110kV- 4,9m.

Jeśli myślimy o wysokości nad dachem przebiegania linii energetyczny kolejno wysokość wynosi 2,5 m dla dachu spadzistego i 1 m dla dachu płaskiego przy napięciu d 1kV. Dla średniego napięcia czyli od 1 do 45 kV odległość ta wynosi 5,2 m, a przy wyższym napięciu 6,5 m. W każdym jednak planie miejscowego zagospodarowania przestrzennego lub warunkach zabudowy powinna znaleźć się właściwa strefa ochronna.